3 x Mrożek

Jednoaktówki Mrożka nie straciły od czasu swojego powstania (1960-1962) na świeżości. Świetne dialogi, zaskakujące zwroty akcji i Mrożkowskie poczucie humoru są wiecznie żywe, a tematyka i jej ujęcie nadal aktualne. Mrożek dołącza do grona klasyków polskiej literatury wnosząc uniwersalne spojrzenie nie tylko na naszą przeszłość, ale też, jak się okazuje, naszą współczesność.
Fikcja sceny i realność życia nadal są niebezpiecznie blisko...

Anda

Premiera: 27.02.2016, Cafe Teatr

W Warszawie skandal i zgorszenie. Za pulpitem dyrygenckim operetki warszawskiej kapelmeister w spódnicy! Baba!
Tak witały Andę Kitschmann stołeczne gazety w 1913 roku. A dzisiaj w 2017 roku na scenie Teatru Polskiego muzyczna, porywająca i pełna humoru opowieść o tej niezwykłej artystce – kompozytorce i pierwszej w historii polskiej dyrygentce.

Cygan w Polskim. Życie jest piosenką

Piosenka lubi być śpiewana. Zaprosiłem do świata moich piosenek aktorów Teatru Polskiego. Kiedy śpiewają znane piosenki, dają im swoje twarze, kiedy śpiewają nowe, dają im swoje dusze. Ten wieczór przyniesie niezwykłe wykonania i zaskakujące interpretacje. Zapowiadam, że do wspólnego śpiewania będę chciał wciągnąć widzów – słyszeliście kiedyś Państwo swoje głosy pod niebem Teatru Polskiego? Aby Was ośmielić, Drodzy Widzowie, sam zaśpiewam. Zapraszam zatem na piosenkowy wieczór, który, mam nadzieję, jednych ściśnie za gardło, innych rozbawi, a wszystkich rozśpiewa.
Jacek Cygan

Deprawator

Czesław Miłosz w czasie wakacji 1967 roku zatrzymuje się w Vence pod Niceą. Mieszka półtora kilometra od Witolda Gombrowicza i odwiedza go codziennie.
Zbigniew Herbert, goszczący w tym czasie u Miłosza, odradza mu te wizyty. Patrzy z dezaprobatą na zażyłość i regularne spotkania pisarzy. Jako reprezentant młodszego pokolenia ma pretensje do „starych mistrzów” o stosunek do Polski i Polaków…
Z faktów i domysłów, ze słów i przemilczeń Maciej Wojtyszko układa opowieść o „ojczyźnie” i „synczyźnie”, o polskości, która zawsze jest wyzwaniem.

Dom lalki

Dom Lalki Henrika Ibsena – arcydzieło światowej dramaturgii w reż. Agnieszki Lipiec-Wróblewskiej i w nowym przekładzie. Sztuka „ojca teatru skandynawskiego”, łączącego w unikalny sposób realizm z naturalizmem; napisana w 1879 roku, stanowi najwyższe wyzwanie dla aktorów, a widzom – zgodnie z niezbywalną szekspirowską zasadą umieszczoną w „Hamlecie” – „podstawia zwierciadło naturze, uświadamia cnocie i hańbie ich własne rysy, substancji epoki nadaje formę, która ją utrwali”.