Premiera: 22.11.2019, czas trwania: około 2 godz. (bez przerwy) Duża Scena
Autor: | Adam Mickiewicz |
Reżyseria: | Janusz Wiśniewski |
Dekoracje i kostiumy: | Janusz Wiśniewski |
Reżyseria światła: | Janusz Wiśniewski |
Muzyka: | Jerzy Satanowski |
Choreografia: | Emil Wesołowski |
Charakteryzacja: | Dorota Sabak |
Efekty pirotechniczne: | Tomasz Pałasz |
Asystent scenografa: | Jolanta Gałązka |
Asystent kostiumografa: | Grażyna Piworowicz |
Inspicjent/ Asystent reżysera: | Katarzyna Bocianiak |
Producent wykonawczy/ Asystent reżysera: | Anna Wachowiak |
(w kolejności pojawiania się na scenie): | |
GUBERNATOROWA: | Ewa Makomaska |
SOWIETNIKOWA: | Marta Alaborska |
KSIĘŻNA: | Anna Cieślak |
KOLLESKI REGESTRATOR: | Dominik Łoś |
PUŁKOWNIK: | Adam Biedrzycki |
GUBERNATOR: | Andrzej Glazer |
GUŚLARZ: | Jan Janga-Tomaszewski |
WIDMO ZŁEGO PANA (cz.II) / SOWIETNIK (cz.III): | Marcin Jędrzejewski |
KRUK: | Piotr Sędkowski |
SOWA: | Zofia Domalik |
DZIEWCZYNA: | Ewelina Szostkowa |
GUSTAW-KONRAD: | Jakub Kordas |
KSIĄDZ: | Maciej Wierzbicki |
ANIOŁ STRÓŻ: | Marta Kurzak |
ARCHANIOŁ: | Anna Borowiec |
Jadwiga Jankowska-Cieślak | |
JAN SOBOLEWSKI: | Fabian Kocięcki |
KSIĄDZ LWOWICZ: | Sebastian Ryś |
ADOLF: | Paweł Krucz |
TOMASZ ZAN: | Michał Podsiadło |
ŻEGOTA: | Antoni Paradowski |
KAPRAL: | Andrzej Danieluk |
BELZEBUB: | Szymon Kuśmider |
DIABEŁ: | Michał Barczak |
Cezary Łepek | |
SENATOR: | Krzysztof Kwiatkowski |
|
|
ZENON NIEMOJEWSKI: | Maksymilian Rogacki |
JENERAŁ: | Tadeusz Wojtych |
DAMA: | Marta Dąbrowska |
Halina Rowicka | |
FRANCUZ: | Sławomir Głazek |
LITERAT: | Marcin Bubółka |
DUCH: | Henryk Łapiński |
DOKTOR: | Krzysztof Kumor |
SEKRETARZ: | Michał Breitenwald |
PELIKAN: | Marek Bocianiak |
BAJKOW: | Katarzyna Skarżanka |
PANI ROLLISON: | Ewa Domańska |
KMITOWA: | Daria Polunina |
KSIĄDZ PIOTR: | Wiesław Komasa |
JUSTYN POL: | Tomasz Marczyński |
STAROSTA: | Jacek Różański |
BESTUŻEW: | Krystian Modzelewski |
oraz: | |
CÓRKA SOWIETNIKOWEJ: | Weronika Wrzos |
: | Julia Giejbatow |
NARZECZONA BAJKOWA: | Karolina Kozielska |
: | Aleksandra Skraba |
NIEDŹWIEDŹ / ŻOŁNIERZ ROSYJSKI: | Marek Wilkowski |
ŻOŁNIERZ ROSYJSKI: | Ireneusz Blanc |
Jacek Stefaniak | |
Wojciech Zygmunt | |
|
|
JÓZIO i RÓZIA – Pola Giejbatow, Kalina Victoria Paprocka, Stanisław Błaszczyszyn, Liam Culbreth, Jakub Matusiak, Iwo Rajski, Platon Shtykh, Marcel Sikora.
Premiera: 22.11.2019, czas trwania: około 2 godz. (bez przerwy) Duża Scena
"WIĘZIEŃ"
Nocy cicha, gdy wschodzisz, kto ciebie zapyta,
Skąd przychodzisz; gdy gwiazdy przed sobą rozsiejesz,
Kto z tych gwiazd tajnie przyszłej drogi twej wyczyta!
«Zaszło słońce», wołają astronomy z wieży,
Ale dlaczego zaszło, nikt nie odpowiada;
Ciemności kryją ziemię i lud we śnie leży,
Lecz dlaczego śpią ludzie, żaden z nich nie bada.
„Dziady” Adama Mickiewicza – najwyższe osiągnięcie polskiej literatury, arcydzieło, które ukształtowało patriotyzm pokoleń Polaków, wielokrotnie inscenizowane: od prapremiery Stanisława Wyspiańskiego, przez najsłynniejsze spektakle: Leona Schillera, Aleksandra Bardiniego, Kazimierza Dejmka i Konrada Swinarskiego z legendarną rolą Jerzego Treli – po 55 latach wracają na afisz Teatru Polskiego w Warszawie.
Janusz Wiśniewski, laureat najważniejszych światowych nagród teatralnych i operowych, twórca legendarnych autorskich spektakli: „Koniec Europy”, „Panopticum á la Madame Tussaud”, „Olśnienie”, „Dybuk”, „Faust” i „Arka Noego. Nowy Koniec Europy”, pracuje z Zespołem Teatru Polskiego – po swoim „Quo vadis…” (premiera w 2013 r.) – nad „Dziadami”.
„Dzieje Boga w obrębie duszy ludzkiej”, „mit integracyjny”, „wpisanie sprawy polskiej w uniwersalny układ sił dobra i zła”, „sfinksowa zagadka liczby czterdzieści i cztery – << prawdziwa jak rachunek i dziwna jak mara >>” – te nieśmiertelne motywy tekstu Mickiewicza, o największej w historii polskiej kultury mocy ocalającej, już wkrótce w Teatrze Polskim.
Najnowsza inscenizacja "Dziadów" w Teatrze Polskim szanuje wrażliwość widza. Janusz Wiśniewski, reżyser przedstawienia, w umiejętny sposób oddał nasze duchowe korzenie, tak by każdy zadał sobie pytanie o własne miejsce we współczesnej Polsce. Spośród aktorów uwagę zwraca postać Guślarza grana przez Jana Jangę-Tomaszewskiego, która czasami sprawia nieco demoniczne wrażenie. Również inne postacie wiernie oddają Mickiewiczowski dramat. (...) Wszyscy oni krążą w czarcim korowodzie, nie rozumiejąc, że są tylko bezwolnymi marionetkami nieświadomymi prawdziwego porządku rzeczy.
Ze sceny przeziera polskość, może nieco zagubiona, ale świadoma swoich kulturowych i duchowych korzeni.
"Dziady" są bardzo subtelne i poetyckie - skonstruowane i zagrane tak, żeby oczarować widza aurą romantyzmu i nie zrazić go ciężkim ładunkiem emocjonalnym. Janusz Wiśniewski nie opowiada swoich "Dziadów" od pierwszej do ostatniej strony, ale wyraźnie zachęca, by samodzielnie odkryć to, co na scenie niedopowiedziane, a to dziś niebywała umiejętność - szczególnie w kwestii trudnej i niezrozumiałej klasyki.
CAŁY TEKST RECENZJI: www.agnieszkamalgorzata.blogspot.com
To ważny spektakl, bo wychodzi z ofertą rozmowy o przeszłości, o polskiej tradycji. Bo opiera się pokusie deformacji dla deformacji. Bo podsuwa rozmaite klucze. Teatrowi Polskiemu wypada pogratulować przedstawienia niekoniunkturalnego, nie służącego aktualnej modzie. Ono budzi nadzieję na choć ograniczoną kulturową ciągłość.
CAŁY TEKST RECENZJI: www.polskatimes.pl
Powstał spektakl jednorodny, przybliżający wszystkim porywającą lirykę połączoną z patosem, wzruszający prostotą opowieści, który pozwala rozkochać się w romantycznej sztuce naszego genialnego wieszcza.
CAŁY TEKST RECENZJI: www.teatrdlawszystkich.eu