Dziady

 

Premiera: 22.11.2019, czas trwania: około 2 godz. (bez przerwy) Duża Scena

Autor: Adam Mickiewicz
Reżyseria: Janusz Wiśniewski
Dekoracje i kostiumy: Janusz Wiśniewski
Reżyseria światła: Janusz Wiśniewski
Muzyka: Jerzy Satanowski
Choreografia: Emil Wesołowski
Charakteryzacja: Dorota Sabak
Efekty pirotechniczne: Tomasz Pałasz
Asystent scenografa: Jolanta Gałązka
Asystent kostiumografa: Grażyna Piworowicz
Inspicjent/ Asystent reżysera: Katarzyna Bocianiak
Producent wykonawczy/ Asystent reżysera: Anna Wachowiak
 
(w kolejności pojawiania się na scenie):
GUBERNATOROWA: Ewa Makomaska
SOWIETNIKOWA: Marta Alaborska
KSIĘŻNA: Anna Cieślak
KOLLESKI REGESTRATOR: Dominik Łoś
PUŁKOWNIK: Adam Biedrzycki
GUBERNATOR: Andrzej Glazer
GUŚLARZ: Jan Janga-Tomaszewski
WIDMO ZŁEGO PANA (cz.II) / SOWIETNIK (cz.III): Marcin Jędrzejewski
KRUK: Piotr Sędkowski
SOWA: Zofia Domalik
DZIEWCZYNA: Ewelina Szostkowa
GUSTAW-KONRAD: Jakub Kordas
KSIĄDZ: Maciej Wierzbicki
ANIOŁ STRÓŻ: Marta Kurzak
ARCHANIOŁ: Anna Borowiec
Jadwiga Jankowska-Cieślak
JAN SOBOLEWSKI: Fabian Kocięcki
KSIĄDZ LWOWICZ: Sebastian Ryś
ADOLF: Paweł Krucz
TOMASZ ZAN: Michał Podsiadło
ŻEGOTA: Antoni Paradowski
KAPRAL: Andrzej Danieluk
BELZEBUB: Szymon Kuśmider
DIABEŁ: Michał Barczak
Cezary Łepek
SENATOR: Krzysztof Kwiatkowski
 
 
ZENON NIEMOJEWSKI: Maksymilian Rogacki
JENERAŁ: Tadeusz Wojtych
DAMA: Marta Dąbrowska
Halina Rowicka
FRANCUZ: Sławomir Głazek
LITERAT: Marcin Bubółka
DUCH: Henryk Łapiński
DOKTOR: Krzysztof Kumor
SEKRETARZ: Michał Breitenwald
PELIKAN: Marek Bocianiak
BAJKOW: Katarzyna Skarżanka
PANI ROLLISON: Ewa Domańska
KMITOWA: Daria Polunina
KSIĄDZ PIOTR: Wiesław Komasa
JUSTYN POL: Tomasz Marczyński
STAROSTA: Jacek Różański
BESTUŻEW: Krystian Modzelewski
oraz:
CÓRKA SOWIETNIKOWEJ: Weronika Wrzos
: Julia Giejbatow
NARZECZONA BAJKOWA: Karolina Kozielska
: Aleksandra Skraba
NIEDŹWIEDŹ / ŻOŁNIERZ ROSYJSKI: Marek Wilkowski
ŻOŁNIERZ ROSYJSKI: Ireneusz Blanc
Jacek Stefaniak
Wojciech Zygmunt
 
 
 

JÓZIO i RÓZIA – Pola Giejbatow, Kalina Victoria Paprocka, Stanisław Błaszczyszyn, Liam Culbreth, Jakub Matusiak, Iwo Rajski, Platon Shtykh, Marcel Sikora.

Premiera: 22.11.2019, czas trwania: około 2 godz. (bez przerwy) Duża Scena

"WIĘZIEŃ"
Nocy cicha, gdy wschodzisz, kto ciebie zapyta,
Skąd przychodzisz; gdy gwiazdy przed sobą rozsiejesz,
Kto z tych gwiazd tajnie przyszłej drogi twej wyczyta!
«Zaszło słońce», wołają astronomy z wieży,
Ale dlaczego zaszło, nikt nie odpowiada;
Ciemności kryją ziemię i lud we śnie leży,
Lecz dlaczego śpią ludzie, żaden z nich nie bada.

„Dziady” Adama Mickiewicza – najwyższe osiągnięcie polskiej literatury, arcydzieło, które ukształtowało patriotyzm pokoleń Polaków, wielokrotnie inscenizowane: od prapremiery Stanisława Wyspiańskiego, przez najsłynniejsze spektakle: Leona Schillera, Aleksandra Bardiniego, Kazimierza Dejmka i Konrada Swinarskiego z legendarną rolą Jerzego Treli – po 55 latach wracają na afisz Teatru Polskiego w Warszawie.

Janusz Wiśniewski, laureat najważniejszych światowych nagród teatralnych i operowych, twórca legendarnych autorskich spektakli: „Koniec Europy”, „Panopticum á la Madame Tussaud”, „Olśnienie”, „Dybuk”, „Faust” i „Arka Noego. Nowy Koniec Europy”, pracuje z Zespołem Teatru Polskiego – po swoim „Quo vadis…” (premiera w 2013 r.) – nad „Dziadami”.

„Dzieje Boga w obrębie duszy ludzkiej”, „mit integracyjny”, „wpisanie sprawy polskiej w uniwersalny układ sił dobra i zła”, „sfinksowa zagadka liczby czterdzieści i cztery –  << prawdziwa jak rachunek i dziwna jak mara >>” – te nieśmiertelne motywy tekstu Mickiewicza, o największej w historii polskiej kultury mocy ocalającej, już wkrótce w Teatrze Polskim.

 
  • "Prześwity polskości"

    Jacek Szpakowski, Gazeta Polska Codziennie, 22.12.2019

    Najnowsza inscenizacja "Dziadów" w Teatrze Polskim szanuje wrażliwość widza. Janusz Wiśniewski, reżyser przedstawienia, w umiejętny sposób oddał nasze duchowe korzenie, tak by każdy zadał sobie pytanie o własne miejsce we współczesnej Polsce. Spośród aktorów uwagę zwraca postać (...)

    Najnowsza inscenizacja "Dziadów" w Teatrze Polskim szanuje wrażliwość widza. Janusz Wiśniewski, reżyser przedstawienia, w umiejętny sposób oddał nasze duchowe korzenie, tak by każdy zadał sobie pytanie o własne miejsce we współczesnej Polsce. Spośród aktorów uwagę zwraca postać Guślarza grana przez Jana Jangę-Tomaszewskiego, która czasami sprawia nieco demoniczne wrażenie. Również inne postacie wiernie oddają Mickiewiczowski dramat. (...) Wszyscy oni krążą w czarcim korowodzie, nie rozumiejąc, że są tylko bezwolnymi marionetkami nieświadomymi prawdziwego porządku rzeczy.
    Ze sceny przeziera polskość, może nieco zagubiona, ale świadoma swoich kulturowych i duchowych korzeni.

    więcej  
  • "Romantyczne obrazki"

    Agnieszka Małgorzata Adamska, Blog Rude Rude Girl, 14.12.2019

    "Dziady" są bardzo subtelne i poetyckie - skonstruowane i zagrane tak, żeby oczarować widza aurą romantyzmu i nie zrazić go ciężkim ładunkiem emocjonalnym. Janusz Wiśniewski nie opowiada swoich "Dziadów" od pierwszej do ostatniej strony, ale wyraźnie zachęca, by samodzielnie odkryć to, (...)

    "Dziady" są bardzo subtelne i poetyckie - skonstruowane i zagrane tak, żeby oczarować widza aurą romantyzmu i nie zrazić go ciężkim ładunkiem emocjonalnym. Janusz Wiśniewski nie opowiada swoich "Dziadów" od pierwszej do ostatniej strony, ale wyraźnie zachęca, by samodzielnie odkryć to, co na scenie niedopowiedziane, a to dziś niebywała umiejętność - szczególnie w kwestii trudnej i niezrozumiałej klasyki.
    CAŁY TEKST RECENZJI: www.agnieszkamalgorzata.blogspot.com

    więcej  
  • _

    Piotr Zaremba, Polska Times online, 26.11.2019

    To ważny spektakl, bo wychodzi z ofertą rozmowy o przeszłości, o polskiej tradycji. Bo opiera się pokusie deformacji dla deformacji. Bo podsuwa rozmaite klucze. Teatrowi Polskiemu wypada pogratulować przedstawienia niekoniunkturalnego, nie służącego aktualnej modzie. Ono budzi nadzieję na (...)

    To ważny spektakl, bo wychodzi z ofertą rozmowy o przeszłości, o polskiej tradycji. Bo opiera się pokusie deformacji dla deformacji. Bo podsuwa rozmaite klucze. Teatrowi Polskiemu wypada pogratulować przedstawienia niekoniunkturalnego, nie służącego aktualnej modzie. Ono budzi nadzieję na choć ograniczoną kulturową ciągłość.
    CAŁY TEKST RECENZJI: www.polskatimes.pl

    więcej  
  • "Niezaspokojony głód geniuszu Mickiewicza

    Anna Czajkowska, Teatr dla Wszystkich, 26.11.2019

    Powstał spektakl jednorodny, przybliżający wszystkim porywającą lirykę połączoną z patosem, wzruszający prostotą opowieści, który pozwala rozkochać się w romantycznej sztuce naszego genialnego wieszcza.CAŁY TEKST RECENZJI: www.teatrdlawszystkich.eu

    Powstał spektakl jednorodny, przybliżający wszystkim porywającą lirykę połączoną z patosem, wzruszający prostotą opowieści, który pozwala rozkochać się w romantycznej sztuce naszego genialnego wieszcza.
    CAŁY TEKST RECENZJI: www.teatrdlawszystkich.eu

    więcej  
 
 

Dofinansowano ze środków Samorządu Województwa Mazowieckiego.

 

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Programu Wieloletniego NIEPODLEGŁA na lata 2017-2022