Premiera: 22.11.2019, czas trwania: około 2 godz. (bez przerwy) Duża Scena

Premiera: 22.11.2019, czas trwania: około 2 godz. (bez przerwy) Duża Scena

"WIĘZIEŃ"
Nocy cicha, gdy wschodzisz, kto ciebie zapyta,
Skąd przychodzisz; gdy gwiazdy przed sobą rozsiejesz,
Kto z tych gwiazd tajnie przyszłej drogi twej wyczyta!
«Zaszło słońce», wołają astronomy z wieży,
Ale dlaczego zaszło, nikt nie odpowiada;
Ciemności kryją ziemię i lud we śnie leży,
Lecz dlaczego śpią ludzie, żaden z nich nie bada.

„Dziady” Adama Mickiewicza – najwyższe osiągnięcie polskiej literatury, arcydzieło, które ukształtowało patriotyzm pokoleń Polaków, wielokrotnie inscenizowane: od prapremiery Stanisława Wyspiańskiego, przez najsłynniejsze spektakle: Leona Schillera, Aleksandra Bardiniego, Kazimierza Dejmka i Konrada Swinarskiego z legendarną rolą Jerzego Treli – po 55 latach wracają na afisz Teatru Polskiego w Warszawie.

Janusz Wiśniewski, laureat najważniejszych światowych nagród teatralnych i operowych, twórca legendarnych autorskich spektakli: „Koniec Europy”, „Panopticum á la Madame Tussaud”, „Olśnienie”, „Dybuk”, „Faust” i „Arka Noego. Nowy Koniec Europy”, pracuje z Zespołem Teatru Polskiego – po swoim „Quo vadis…” (premiera w 2013 r.) – nad „Dziadami”.

„Dzieje Boga w obrębie duszy ludzkiej”, „mit integracyjny”, „wpisanie sprawy polskiej w uniwersalny układ sił dobra i zła”, „sfinksowa zagadka liczby czterdzieści i cztery –  << prawdziwa jak rachunek i dziwna jak mara >>” – te nieśmiertelne motywy tekstu Mickiewicza, o największej w historii polskiej kultury mocy ocalającej, już wkrótce w Teatrze Polskim.

• "Prześwity polskości"

  Jacek Szpakowski, Gazeta Polska Codziennie, 22.12.2019
  
  
  Najnowsza inscenizacja "Dziadów" w Teatrze Polskim szanuje wrażliwość widza. Janusz Wiśniewski, reżyser przedstawienia, w umiejętny sposób oddał nasze duchowe korzenie, tak by każdy zadał sobie pytanie o własne miejsce we współczesnej Polsce. Spośród aktorów uwagę zwraca postać (...)

  Najnowsza inscenizacja "Dziadów" w Teatrze Polskim szanuje wrażliwość widza. Janusz Wiśniewski, reżyser przedstawienia, w umiejętny sposób oddał nasze duchowe korzenie, tak by każdy zadał sobie pytanie o własne miejsce we współczesnej Polsce. Spośród aktorów uwagę zwraca postać Guślarza grana przez Jana Jangę-Tomaszewskiego, która czasami sprawia nieco demoniczne wrażenie. Również inne postacie wiernie oddają Mickiewiczowski dramat. (...) Wszyscy oni krążą w czarcim korowodzie, nie rozumiejąc, że są tylko bezwolnymi marionetkami nieświadomymi prawdziwego porządku rzeczy.
  Ze sceny przeziera polskość, może nieco zagubiona, ale świadoma swoich kulturowych i duchowych korzeni.

  więcej  

• "Romantyczne obrazki"

  Agnieszka Małgorzata Adamska, Blog Rude Rude Girl, 14.12.2019
  
  
  "Dziady" są bardzo subtelne i poetyckie - skonstruowane i zagrane tak, żeby oczarować widza aurą romantyzmu i nie zrazić go ciężkim ładunkiem emocjonalnym. Janusz Wiśniewski nie opowiada swoich "Dziadów" od pierwszej do ostatniej strony, ale wyraźnie zachęca, by samodzielnie odkryć to, (...)

  "Dziady" są bardzo subtelne i poetyckie - skonstruowane i zagrane tak, żeby oczarować widza aurą romantyzmu i nie zrazić go ciężkim ładunkiem emocjonalnym. Janusz Wiśniewski nie opowiada swoich "Dziadów" od pierwszej do ostatniej strony, ale wyraźnie zachęca, by samodzielnie odkryć to, co na scenie niedopowiedziane, a to dziś niebywała umiejętność - szczególnie w kwestii trudnej i niezrozumiałej klasyki.
  CAŁY TEKST RECENZJI: www.agnieszkamalgorzata.blogspot.com

  więcej  

• _

  Piotr Zaremba, Polska Times online, 26.11.2019
  
  
  To ważny spektakl, bo wychodzi z ofertą rozmowy o przeszłości, o polskiej tradycji. Bo opiera się pokusie deformacji dla deformacji. Bo podsuwa rozmaite klucze. Teatrowi Polskiemu wypada pogratulować przedstawienia niekoniunkturalnego, nie służącego aktualnej modzie. Ono budzi nadzieję na (...)

  To ważny spektakl, bo wychodzi z ofertą rozmowy o przeszłości, o polskiej tradycji. Bo opiera się pokusie deformacji dla deformacji. Bo podsuwa rozmaite klucze. Teatrowi Polskiemu wypada pogratulować przedstawienia niekoniunkturalnego, nie służącego aktualnej modzie. Ono budzi nadzieję na choć ograniczoną kulturową ciągłość.
  CAŁY TEKST RECENZJI: www.polskatimes.pl

  więcej  

• "Niezaspokojony głód geniuszu Mickiewicza

  Anna Czajkowska, Teatr dla Wszystkich, 26.11.2019
  
  
  Powstał spektakl jednorodny, przybliżający wszystkim porywającą lirykę połączoną z patosem, wzruszający prostotą opowieści, który pozwala rozkochać się w romantycznej sztuce naszego genialnego wieszcza.CAŁY TEKST RECENZJI: www.teatrdlawszystkich.eu

  Powstał spektakl jednorodny, przybliżający wszystkim porywającą lirykę połączoną z patosem, wzruszający prostotą opowieści, który pozwala rozkochać się w romantycznej sztuce naszego genialnego wieszcza.
  CAŁY TEKST RECENZJI: www.teatrdlawszystkich.eu

  więcej