Mirosław Zbrojewicz

Mirosław Zbrojewicz

/fot. Katarzyna Chmura-Cegiełkowska/

Aktor filmowy, teatralny i telewizyjny.

W 1981 r. ukończył studia w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. Debiutował w 1981 r. w roli Sukiennika w "Mistrzu Piotrze Pathelinie" na scenie Lubuskiego Teatru im. L. Kruczkowskiego w Zielonej Górze, gdzie pracował w latach 1981–1982.
Występował także w Teatrze Pracowni w Warszawie (1983–1992), Teatrze Powszechnym im. Jana Kochanowskiego w Radomiu (1991), Teatrze Szwedzka 2/4 w Warszawie (1993–1994), Teatrze Rozmaitości w Warszawie (1994–2001), Teatrze 77 w Łodzi (1997), Teatrze Studio w Warszawie (od 2003), Teatrze Dramatycznym im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku (2010). Występował na scenie w głośnej komedii "Goło i wesoło" Stephena Sinclaire'a i Anthony’ego McCartena. Współpracował z wieloma cenionymi reżyserami teatralnymi, m.in.: Iwanem Wyrypajewem ("Ożenek"), Agnieszką Glińską ("Jak zostałam wiedźmą"), Grzegorzem Jarzyną ("2007: Macbeth") czy Krzysztofem Warlikowskim ("Hamlet").

Ma na koncie wiele telewizyjnych kreacji. W telenoweli TVP "Klan" grał postać oficera Interpolu komisarza Kamila Kozyry. Pojawił się w serialach kryminalnych: "Sfora" (2002) jako inspektor Walas, "As "(2002) jako detektyw Piotr Serafin, "Trzeci oficer" (2008) jako doktor Janusz Sznajder, a także w jednym z odcinków niemieckiego serialu RTL "Kobra – oddział specjalny" - pt. "Przyjaciele w potrzebie" (Freunde in Not, 2004) jako rosyjski gangster Kutusow.

Był odtwórcą ponad stu ról w wielu głośnych produkcjach kinowych, w tym "Chłopaki nie płaczą" (2000) jako Andrzej Grucha, "E=mc²" (2002) jako Jarosław Śledź Nowicki czy "Sztos 2" (2011) jako Buźka. W "Płynących wieżowcach" (2013) Tomasza Wasilewskiego wcielił się w postać ojca, który dowiaduje się, że jego syn jest gejem. Z kolei w "11 minutach" (2015) Jerzego Skolimowskiego zagrał epizod męża kochanki kuriera. Razem z Seanem Beanem był narratorem krótkometrażowego filmu historycznego "Niezwyciężeni" (The Unconquered, 2017).