Repertuar
Dostępność

Rzemiosło teatralne

Na zdjęciu krawcowa w pracowni krawieckiej teatru polskiego
Ich nazwiska nie widnieją na afiszach, a jednak bez nich nie powstałby żaden spektakl. Rzemieślnicy i rzemieślniczki – mistrzowie i mistrzynie w swoim fachu. W Teatrze Polskim w Warszawie, w którym pracownie rzemieślnicze działają od 1913 roku, uważamy, że bez nich nie tylko nie ma spektaklu, ale bez nich nie ma teatru.
 
Zachęcamy do poznania naszych pracowni teatralnych!

Praca rzemieślników i rzemieślniczek jest nie mniej kreatywna niż aktorów, reżyserów, scenografów… Wymaga precyzji, sumienności, doświadczenia, ale w niemniejszym stopniu także kreatywności, wyobraźni i nierzadko czegoś, co nazywamy „twórczym szaleństwem”.

Teatralne pracownie rzemieślnicze są miejscami, gdzie w sposób szczególny pielęgnuje się tradycję i gdzie nadal jeszcze praktykowany jest mistrzowski system edukacji zawodowej. Adepci, pod czujnym okiem mistrzów, sami stają się z czasem mistrzami.

Kilkoro rzemieślników, z wieloletnim stażem pracy w naszym Teatrze, otrzymało z rąk Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego tytuł honorowy „Mistrz Rzemiosł Artystycznych”, nadawany zasłużonym rzemieślnikom posiadającym znaczny i uznany dorobek artystyczny. Nagroda ta jest wyróżnieniem, stanowiącym zwieńczenie ich dotychczasowych osiągnięć i zasług.

Wielość teatralnych zawodów pokazuje, że teatr bez wątpienia jest sztuką zespołową. Kiedy reżyser z aktorami zaczyna pracę nad tekstem, poszczególne pracownie przystępują do realizacji projektów dekoracji, kostiumów i rekwizytów. Wszystko zaczyna się w pracowni scenograficznej, która wspiera scenografa lub scenografkę w komunikacji ze wszystkimi działami technicznymi.

Projekty kostiumów trafiają do pracowni krawieckich – męskiej i damskiej, pracowni perukarskiej i do pracowni szewskiej. Produkcją elementów dekoracji zajmują się pracownie: ślusarska – gdzie powstają konstrukcje metalowe; stolarska – zajmująca się drewnianymi elementami dekoracji i wykonaniem mebli; malarska, gdzie malowane są takie elementy dekoracji, jak kurtyny i prospekty, a czasem też części kostiumów. W pracowni tapicerskiej powstają wszystkie elementy scenografii z materiału – od obić ścian, przez draperie, kurtyny, po obicia mebli, a nawet materiałowe obicia podłogi scenicznej. Wszystkie elementy kostiumów i dekoracji, których nie mogą wykonać inne pracownie przygotowują modelatorzy – z ich warsztatu wychodzą sprzączki, pierścienie, kielichy, maski, elementy zbroi i mundurów, broń, rekwizyty i rzeźby – z metalu, drewna, materiału, plastiku, papier mâché, ale też wytwarzane na drukarkach 3D.

Pracownie rzemieślnicze wspierane są przez obsługę sceny – pracownię oświetleniową, akustyczną, przez zespół rekwizytorów, garderobianych i przez liczną grupę montażystów, którzy ustawiają dekoracje na scenie. Żaden spektakl nie odbędzie się też bez inspicjentki/inspicjenta. W naszym teatrze pracują też suflerki.

Kiedy aktorzy z reżyserem przechodzą z sali prób, by kontynuować pracę nad spektaklem na scenie, kolejne elementy scenografii i kostiumów pojawiają się na próbach, by w tygodniu przedpremierowym, w którym odbywają się trzy próby generalne, praca wszystkich działów mogła się złożyć na pełny sceniczny kształt spektaklu.

Na zdjęciach i nagraniach wideo, które zamieszczamy poniżej, możecie obejrzeć jak wygląda praca w naszym teatrze.

ZOBACZ pracownie naszego teatru na zdjęciach

OBEJRZYJ reportaże wideo o pracowniach i rzemiośle teatralnym

Making of o przygotowaniach w pracowniach teatru do premiery spektaklu „Żołnierz królowej Madagaskaru” w reż. Krzysztofa Jasińskiego.
Włącz odtwarzanie filmu
O przygotowaniach w pracowniach teatru do premiery spektaklu „Borys Godunow” w reż. Petera Steina.
Włącz odtwarzanie filmu
O pracowniach krawieckich oraz kostiumach do spektaklu „Historia Henryka IV” w reż. Ivana Alexandre’a.
Włącz odtwarzanie filmu
O pracowni krawieckiej damskiej - w ramach cyklu filmowego „Historia mówiona Teatru Polskiego”.
Włącz odtwarzanie filmu