Archiwalne spektakle i wydarzenia

Wyjątkowy spektakl poetycko-muzyczny w reżyserii Romana Kołakowskiego oparty na poezji polskiego noblisty - Czesława Miłosza.

W Warszawie skandal i zgorszenie. Za pulpitem dyrygenckim operetki warszawskiej kapelmeister w spódnicy! Baba! Tak witały Andę Kitschmann stołeczne gazety w 1913 roku. A w 2017 roku na scenie Teatru Polskiego muzyczna, porywająca i pełna humoru opowieść o tej niezwykłej artystce – kompozytorce i pierwszej w historii polskiej dyrygentce.

Spektakl, w którym – na przekór czasom – witalność, żywiołowość, szczery śmiech, a przede wszystkim dobro, którego jest w człowieku więcej niż zła, poprowadzą nas „na jasną stronę ulicy”.

Ta groteska, tyleż śmieszna, co przerażająca, swoją premierę miała w 1938 roku, gdy w kilku europejskich krajach panował już faszyzm w różnych swoich odmianach. Maria Jasnorzewska-Pawlikowska, poetka znana przede wszystkim z eterycznych, miłosnych wierszy, w „Babie-Dziwo” stworzyła przenikliwy i szyderczy obraz wszelkiej wodzowskiej władzy.

W latach trzydziestych ubiegłego stulecia, Natalia - żona Gałczyńskiego, przypomina Konstantemu, jego własny - opowiadany jej kilka lat wcześniej - niezwykły sen. Gałczyński zamyka się w gabinecie i w ciągu kilkudziesięciu godzin powstaje poetycki zapis sennego przeżycia.

Słowacki nazwał „Balladynę" niby tragedią. Ironiczny dramat łączy w sobie grozę, cudowność, patos, groteskę, lirykę i szyderstwo. Jest jednocześnie kryminałem, melodramatem, komedią, baśnią, moralitetem i teatrem absurdu. Jednak ludzie nakreśleni przez Słowackiego mają prawdziwe serca i przeżywają emocje podobne naszym.

Tragiczny w skutkach konflikt króla Bolesława Śmiałego i biskupa Stanisława, a kształtowanie się państwowości polskiej w pierwszych wiekach chrystianizacji. Historia Polaków zmitologizowana przez wizjonera polskiego teatru – Stanisława Wyspiańskiego.

Niejednoznaczna i krwawa, oparta na faktach historia Borysa Fiodorowicza Godunowa, cara Rosji. Wszyscy pragniemy władzy – niezmiennie – wieki temu, jak i dziś. Perspektywa panowania nad innymi odurza, pozbawia rozsądku, popycha do oszustw, zbrodni i zdrad.

„Burza” za czasów Szekspira była echem powszechnej wiary w moc czarów, wyrazem fascynacji światem nadprzyrodzonym, ale też światem realnym, którego granice poszerzały kolejne odkrycia geograficzne. Dziś staje się pretekstem do rozważań o naturze władzy, sile wyobraźni, istocie szczęścia, miłości, zdrady i przebaczenia.

„Chichotek” to opowieść o malutkim ludziku Chichotku, który, by ratować od złych snów swojego króla Chichota i całe królestwo Chichotów, udaje się w niebezpieczną podróż po lekarstwo znajdujące się na Górze Strachów.

Spektakl Ivana Alexandre’a to podróż w fascynujący, a zupełnie nieznany współczesnemu widzowi świat siedemnastowiecznego teatru. Kostium i dekoracje z epoki oraz oszczędny i niezwykle precyzyjny styl gry, pozwalają wybrzmieć pięknemu, pełnemu emocji tekstowi, który napisany prawie czterysta lat temu nie przestaje zachwycać i poruszać widzów.

Piosenka lubi być śpiewana. Zaprosiłem do świata moich piosenek aktorów Teatru Polskiego. Kiedy śpiewają znane piosenki, dają im swoje twarze, kiedy śpiewają nowe, dają im swoje dusze. Ten wieczór przyniesie niezwykłe wykonania i zaskakujące interpretacje.

Rzadko się zdarza, by spotkanie dwóch kobiet miało tak zaskakujący, wręcz dramatyczny przebieg… Jedna z nich – Polka Zofia Lass, sławna i bogata, jest autorką jedynej, za to bestsellerowej książki – pamiętnika Żydówki zamkniętej w murach getta, która tuż przed wybuchem powstania przerzuciła własne dziecko na aryjską stronę.

W Europie jest taki kraj, w którym rodziny pozbawiane są mężów i ojców - aresztowanych, internowanych, porwanych w niewyjaśnionych okolicznościach. Kraj, który trwa dzięki determinacji samotnych kobiet i ich cichej walce o kolejny dzień przybliżający życie do normalności.

Stella Fidelseid jest jedną z nielicznych osób, którym udało się przeżyć powstanie w warszawskim getcie. W ukryciu, w ciemności, w piwnicach zburzonych domów, cudem przetrwała.

Reżyserka Svitlana Oleshko, uchodźczyni z Charkowa, z aktorami Teatru Polskiego inicjują polsko-ukraiński dialog o naszej wspólnej polsko-ukraińskiej historii, dotykając bolesnej wojennej przeszłości.

Czasami trzeba spojrzeć w twarz swojemu życiu. Czasami trzeba wszystko zmienić. Czasami trzeba wyjechać. A jeśli wyjechać to tam, gdzie wszystko wolno, gdzie nikt nie ściga, nie ocenia, nie zdradza... Do Amsterdamu...

Arcydzieło światowej dramaturgii w reż. Agnieszki Lipiec-Wróblewskiej i w nowym przekładzie. Sztuka „ojca teatru skandynawskiego”, łączącego w unikalny sposób realizm z naturalizmem; napisana w 1879 roku, stanowi najwyższe wyzwanie dla aktorów.

„Dożywocie” to jedna z trzech najlepszych komedii Fredry, ukazująca świat kapitału i kapitalistów. Jej głównymi bohaterami są ofiary wszechwładzy pieniądza: lichwiarz Łatka, nicpoń i hulaka Leon Birbancki oraz podupadający finansowo ziemianin Orgon.

Czy we współczesnej Polsce rodzina to spółka z ograniczoną odpowiedzialnością? Klatka, w której jest duszno? Zbiór samotników, dla których siedzenie przy wspólnym stole to tortura? Moralność to pojęcie obojętne, coś czego nie ma, nawet w tytule? A odpowiedzialność to kwestia wyboru?