Archiwalne spektakle i wydarzenia

Wyjątkowy spektakl poetycko-muzyczny w reżyserii Romana Kołakowskiego oparty na poezji polskiego noblisty - Czesława Miłosza.

W Warszawie skandal i zgorszenie. Za pulpitem dyrygenckim operetki warszawskiej kapelmeister w spódnicy! Baba! Tak witały Andę Kitschmann stołeczne gazety w 1913 roku. A w 2017 roku na scenie Teatru Polskiego muzyczna, porywająca i pełna humoru opowieść o tej niezwykłej artystce – kompozytorce i pierwszej w historii polskiej dyrygentce.

Spektakl, w którym – na przekór czasom – witalność, żywiołowość, szczery śmiech, a przede wszystkim dobro, którego jest w człowieku więcej niż zła, poprowadzą nas „na jasną stronę ulicy”.

Ta groteska, tyleż śmieszna, co przerażająca, swoją premierę miała w 1938 roku, gdy w kilku europejskich krajach panował już faszyzm w różnych swoich odmianach. Maria Jasnorzewska-Pawlikowska, poetka znana przede wszystkim z eterycznych, miłosnych wierszy, w „Babie-Dziwo” stworzyła przenikliwy i szyderczy obraz wszelkiej wodzowskiej władzy.

W latach trzydziestych ubiegłego stulecia, Natalia - żona Gałczyńskiego, przypomina Konstantemu, jego własny - opowiadany jej kilka lat wcześniej - niezwykły sen. Gałczyński zamyka się w gabinecie i w ciągu kilkudziesięciu godzin powstaje poetycki zapis sennego przeżycia.

Słowacki nazwał „Balladynę" niby tragedią. Ironiczny dramat łączy w sobie grozę, cudowność, patos, groteskę, lirykę i szyderstwo. Jest jednocześnie kryminałem, melodramatem, komedią, baśnią, moralitetem i teatrem absurdu. Jednak ludzie nakreśleni przez Słowackiego mają prawdziwe serca i przeżywają emocje podobne naszym.

Tragiczny w skutkach konflikt króla Bolesława Śmiałego i biskupa Stanisława, a kształtowanie się państwowości polskiej w pierwszych wiekach chrystianizacji. Historia Polaków zmitologizowana przez wizjonera polskiego teatru – Stanisława Wyspiańskiego.

Niejednoznaczna i krwawa, oparta na faktach historia Borysa Fiodorowicza Godunowa, cara Rosji. Wszyscy pragniemy władzy – niezmiennie – wieki temu, jak i dziś. Perspektywa panowania nad innymi odurza, pozbawia rozsądku, popycha do oszustw, zbrodni i zdrad.

„Burza” za czasów Szekspira była echem powszechnej wiary w moc czarów, wyrazem fascynacji światem nadprzyrodzonym, ale też światem realnym, którego granice poszerzały kolejne odkrycia geograficzne. Dziś staje się pretekstem do rozważań o naturze władzy, sile wyobraźni, istocie szczęścia, miłości, zdrady i przebaczenia.

„Chichotek” to opowieść o malutkim ludziku Chichotku, który, by ratować od złych snów swojego króla Chichota i całe królestwo Chichotów, udaje się w niebezpieczną podróż po lekarstwo znajdujące się na Górze Strachów.

Spektakl Ivana Alexandre’a to podróż w fascynujący, a zupełnie nieznany współczesnemu widzowi świat siedemnastowiecznego teatru. Kostium i dekoracje z epoki oraz oszczędny i niezwykle precyzyjny styl gry, pozwalają wybrzmieć pięknemu, pełnemu emocji tekstowi, który napisany prawie czterysta lat temu nie przestaje zachwycać i poruszać widzów.

Rzadko się zdarza, by spotkanie dwóch kobiet miało tak zaskakujący, wręcz dramatyczny przebieg… Jedna z nich – Polka Zofia Lass, sławna i bogata, jest autorką jedynej, za to bestsellerowej książki – pamiętnika Żydówki zamkniętej w murach getta, która tuż przed wybuchem powstania przerzuciła własne dziecko na aryjską stronę.

W Europie jest taki kraj, w którym rodziny pozbawiane są mężów i ojców - aresztowanych, internowanych, porwanych w niewyjaśnionych okolicznościach. Kraj, który trwa dzięki determinacji samotnych kobiet i ich cichej walce o kolejny dzień przybliżający życie do normalności.

Stella Fidelseid jest jedną z nielicznych osób, którym udało się przeżyć powstanie w warszawskim getcie. W ukryciu, w ciemności, w piwnicach zburzonych domów, cudem przetrwała.

Reżyserka Svitlana Oleshko, uchodźczyni z Charkowa, z aktorami Teatru Polskiego inicjują polsko-ukraiński dialog o naszej wspólnej polsko-ukraińskiej historii, dotykając bolesnej wojennej przeszłości.

Czasami trzeba spojrzeć w twarz swojemu życiu. Czasami trzeba wszystko zmienić. Czasami trzeba wyjechać. A jeśli wyjechać to tam, gdzie wszystko wolno, gdzie nikt nie ściga, nie ocenia, nie zdradza... Do Amsterdamu...

Arcydzieło światowej dramaturgii w reż. Agnieszki Lipiec-Wróblewskiej i w nowym przekładzie. Sztuka „ojca teatru skandynawskiego”, łączącego w unikalny sposób realizm z naturalizmem; napisana w 1879 roku, stanowi najwyższe wyzwanie dla aktorów.

„Dożywocie” to jedna z trzech najlepszych komedii Fredry, ukazująca świat kapitału i kapitalistów. Jej głównymi bohaterami są ofiary wszechwładzy pieniądza: lichwiarz Łatka, nicpoń i hulaka Leon Birbancki oraz podupadający finansowo ziemianin Orgon.

Czy we współczesnej Polsce rodzina to spółka z ograniczoną odpowiedzialnością? Klatka, w której jest duszno? Zbiór samotników, dla których siedzenie przy wspólnym stole to tortura? Moralność to pojęcie obojętne, coś czego nie ma, nawet w tytule? A odpowiedzialność to kwestia wyboru?

„Dziady” Adama Mickiewicza – najwyższe osiągnięcie polskiej literatury, arcydzieło, które ukształtowało patriotyzm pokoleń Polaków, wielokrotnie inscenizowane: od prapremiery Stanisława Wyspiańskiego, przez najsłynniejsze spektakle: Leona Schillera, Aleksandra Bardiniego, Kazimierza Dejmka i Konrada Swinarskiego.