Premiera: 03.03.2023, czas trwania: 1 godzina (bez przerwy) Scena Kameralna

Premiera: 03.03.2023, czas trwania: 1 godzina (bez przerwy) Scena Kameralna

Niestrudzony. Nieustępliwy. Uparty. Koziołek Matołek. Zapraszamy na pełną niezwykłych perypetii, niebezpieczeństw oraz nieoczekiwanych zwrotów akcji, historię dzielnego warszawskiego podróżnika, który gotów jest przemierzyć morza i oceany, gorące piaski afrykańskiej pustyni, zakamarki azjatyckich miast i amerykańskie bezdroża, by dotrzeć do mitycznego Pacanowa.

Odnalezieni w zakamarkach Teatru Polskiego zapomniani wędrowni kuglarze, zabiorą Was na wyprawę przez wszystkie kontynenty, by pomimo czyhających na każdym kroku zagrożeń, odnaleźć odpowiedź na pytanie o sens życiowej, a także artystycznej, wędrówki.

Poetycka opowieść Kornela Makuszyńskiego o naiwnym szczęściarzu, zilustrowana przez Mariana Walentynowicza, uchodzi od lat nie tylko za klasykę polskiej literatury dla dzieci, lecz także jest uważana za zjawisko prekursorskie w dziejach polskiego komiksu.

Spektakl kierowany do młodych widzów od 5 lat.

Uprzedzamy, że w spektaklu użyte są intensywne efekty świetlne.

Spektakl nagrodzony na 48. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych w ramach IX Konkursu "Klasyka Żywa”. Nagrody dla: zespołu aktorskiego za błyskotliwe i pełne pasji aktorstwo w spektaklu oraz scenografki Diany Marszałek za pobudzającą wyobraźnię i dowcipną formę plastyczną scenografii i kostiumów!

Spektakl brał udział w IX Konkursie na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka Żywa”.

Pokazy spektakli wyjazdowych na terenie Mazowsza w ramach Jubileuszu 25-lecia Samorządu Województwa Mazowieckiego zrealizowane zostały przy wsparciu Samorządu Województwa Mazowieckiego.

***

Materiały edukacyjne dla grup szkolnych:

Scenariusze lekcji
Zbiór materiałów dydaktycznych przygotowanych przez ekspertów w oparciu o podstawę programową i repertuar Teatru Polskiego do wykorzystania podczas lekcji.
Kliknij i sprawdź scenariusze lekcji

Warsztaty teatralne po spektaklu

Warsztaty dla osób w wieku 7 - 9 lat odbywają się po spektaklach i trwają od 45 do 70 minut. Są realizowane w grupach do 30 osób.
Kliknij i zapisz grupę na warsztat.

• "Pląsy, figle, przebieranki

  Barbara Pitak-Piaskowska, Komisja Artystyczna IX Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej, 24.05.2023
  
  
  Spektakl jest pełen uroku, oparty na umowności i symbolice, które objawiają się za sprawą prostych środków wyrazu. Dekoracje autorstwa Diany Marszałek, mimo iż utrzymane w stosunkowo przytłumionych, jakby zakurzonych barwach, mają w sobie wiele z baśniowości. Udało się (...)

  Spektakl jest pełen uroku, oparty na umowności i symbolice, które objawiają się za sprawą prostych środków wyrazu. Dekoracje autorstwa Diany Marszałek, mimo iż utrzymane w stosunkowo przytłumionych, jakby zakurzonych barwach, mają w sobie wiele z baśniowości. Udało się stworzyć wrażenie obcowania z czymś, co określiłabym mianem „retro cyrku” rodem z przełomu XIX i XX wieku, czerpiącego jednak silne inspiracje z włoskiego teatru popularnego.
  W dużej mierze to właśnie na tej estetyce, objawiającej się zarówno w elementach scenografii jak i rekwizytach, opiera się sceniczna narracja. Całość obfituje w przebieranki, a bohaterowie i miejsca zmieniają się na oczach widzów za sprawą zmyślnych trików.
  (...) Opowieść się nie nuży, akcja jest wartka i żwawa, dzięki czemu przez godzinę trwania spektaklu udaje się skupić uwagę i zainteresowanie dzieci.
  CAŁY TEKST RECENZJI: www.e-teatr.pl

  więcej  

• _

  Rafał Turowski, Blog autorski rafalturow.ski, 30.04.2023
  
  
  Twórcom tego uroczego spektaklu udało się osiągnąć idealny balans między umownością a dosłownością. (...) Oglądamy piękny, mądry, brawurowo zagrany i okropnie śmieszny spektakl o… niesłychanie ważnych sprawach, o tym na przykład, że desperacko szukane miejsce na (...)

  Twórcom tego uroczego spektaklu udało się osiągnąć idealny balans między umownością a dosłownością. (...) Oglądamy piękny, mądry, brawurowo zagrany i okropnie śmieszny spektakl o… niesłychanie ważnych sprawach, o tym na przykład, że desperacko szukane miejsce na świecie może być tuż koło nas, o tym – że wytęskniony Pacanów - czymkolwiek i gdziekolwiek jest - może ździebko rozczarowywać, o tym wreszcie – że warto jednak tego Pacanowa szukać, bo w szukaniu – nie zaś znalezieniu – cały sens tego wszystkiego jest ukryty.
  CAŁY TEKST RECENZJI: www.rafalturow.ski

  więcej  

• "Czarodziejski Teatr Koza"

  Kamila Łapicka, Blog zteatru.pl, 27.03.2023
  
  
  Urzekła mnie scenografia Diany Marszałek – dowód na istnienie teatralnej wyobraźni, działającej na zasadzie umowności, symbolu i zabawy. Jednym z najpiękniejszych rekwizytów była skromna walizka z namalowanym po jednej stronie słońcem, a po drugiej księżycem – (...)

  Urzekła mnie scenografia Diany Marszałek – dowód na istnienie teatralnej wyobraźni, działającej na zasadzie umowności, symbolu i zabawy. Jednym z najpiękniejszych rekwizytów była skromna walizka z namalowanym po jednej stronie słońcem, a po drugiej księżycem – kiedy aktor robił pełen obrót, unosząc walizkę nad głową, mijał dzień i noc.
  (...) Przedstawienie Teatru Polskiego w Warszawie jest po prostu pierwszorzędne, wymarzone na teatralną inicjację. Jego dynamika i forma odpowiadają rytuałowi dziecięcej zabawy, w której wszystko zmienia się błyskawicznie i nie obowiązuje zasada prawdopodobieństwa. Obok bogactwa barw i dźwięków (tworzonych na żywo!), dzieci radują się dzięki piosenkom, żartom oraz efektom zaskoczenia – wybuchów i konfetti nigdy dość! W tej oprawie nauka, że droga do celu może być ważniejsza niż tak zwany sukces, wchodzi do głowy o wiele prędzej niż chińskie abecadło!

  CAŁY TEKST RECENZJI: www.zteatru.pl 

  więcej  

• "Teatr myśli o najmłodszych"

  Tomasz Miłkowski, „Dziennik Trybuna” nr 60, 24.03.2023
  
  
  To pełen uroku spektakl. Rozbrykany Koziołek Matołek porywa widzów na Scenie Kameralnej Teatru Polskiego za sprawą trupy wędrownych aktorów, którzy przybywają ze swoimi walizami i majdanem, aby niczym czarodzieje przedstawić wędrówki Matołka (Eliza Borowska) po (...)

  To pełen uroku spektakl. Rozbrykany Koziołek Matołek porywa widzów na Scenie Kameralnej Teatru Polskiego za sprawą trupy wędrownych aktorów, którzy przybywają ze swoimi walizami i majdanem, aby niczym czarodzieje przedstawić wędrówki Matołka (Eliza Borowska) po świecie. Wspaniałe instrumentarium dla aktorów stanowi pomysłowa scenografia, bajecznie kolorowe kostiumy i rekwizyty.
  Wszyscy aktorzy mają tu okazję do solówek. Przewodzi im jako zapowiadacz Dominik Łoś, fenomenalny w scenie konkursu zjadania trawy jako pokonany Indianin. Reżyser Maksymilian Rogacki dwoi i troi się na scenie, także na szczudłach, a pozostali członkowie trupy nie ustają skupiać na sobie uwagi w licznych przebierankach i błyskotliwych dialogach. Wszystko to podporządkowane wyobraźni dziecka, które uwielbia grać rozmaite role, wciąż je zmieniać, porzucać i niemal zatracać się w zabawie. Najmłodsi widzowie przeżywają spotkanie z sympatycznym, uroczo pobekującym Matołkiem, kibicują mu, pomagają i nagradzają rzęsistymi oklaskami. Idealny spektakl nie tylko dla nich, ale i dla rodziców i dziadków, którzy też będą mieli niejeden powód do beztroskiego uśmiechu.
  CAŁY TEKST RECENZJI: www.e-teatr.pl

  więcej  

• "Koza czyli... kompania orbitujących znakomitych artystów"

  Zuzanna Liszewska-Soloch, Teatrologia.info, 16.03.2023
  
  
  Kozła pieszczotliwie nazywanego przez mistrza Kornela Kozą ucieleśnia aktorka (Eliza Borowska), która pojawia się na początku spośród małej i większej widowni. Zwiedza pół świata – Amerykę, Indie, Chiny, gorącą pustynię i lody Arktyki – w poszukiwaniu (...)

  Kozła pieszczotliwie nazywanego przez mistrza Kornela Kozą ucieleśnia aktorka (Eliza Borowska), która pojawia się na początku spośród małej i większej widowni.
  Zwiedza pół świata – Amerykę, Indie, Chiny, gorącą pustynię i lody Arktyki – w poszukiwaniu Pacanowa, który nie okazuje się tym, czego się spodziewa, bowiem w sformułowaniu: „tam gdzie Kozy kują” – Kozy oznaczają nazwisko kowali… Wszystko w rytmie muzyki, śpiewu i tańców.

  Ważniejsza jest jednak sama podróż, podczas której podnosimy się z różnych klęsk i idziemy dalej, goniąc za marzeniami. W teatrze iście dellartowskiej Kompanii możliwe jest wszystko – można nosić statek na głowie, walizka staje się księżycem, słońcem, wozem zbójców, kryjówką czarownicy… Mieszają się czasy, np. w Zakopanem odbywa się Turniej Czterech Skoczni. Aktorzy grają zespołowo, polegając na sobie, nie ma tu mniejszych i większych ról Bawią się równie dobrze jak publiczność, wciągana w różne interakcje. Zręcznie żonglują ośmiozgłoskowcem, którym napisana jest opowieść o niezdarnym koziołku, a także konwencją, regionalizmami, językami obcymi, grają na instrumentach, tańczą i śpiewają, z pomalowanymi twarzami, odziani w kapelusze, płaszcze, pióra…. Smok zionie ogniem, a Koziołek wystrzeliwany jest z armaty. (...) Kameralna Scena Teatru Polskiego niewielkimi środkami w mgnieniu zmienia się w przeróżne światy – i pociąg do Zakopanego i Hollywood. Twórcy udowadniają, że wystarczy odrobina wyobraźni – jak to w teatrze.
  CAŁY TEKST RECENZJI: www.teatrologia.pl

  więcej